Ulusal Çocuk İstismarı Önleme Ayı

• Mayıs Ayı 21, 2024

Otuz bir yıl önce, 1983 yılında, kongre Nisan ayını Ulusal Çocuk İstismarı Önleme Ayı ilan etti. Artık Mart sona erdiğine ve Nisan tam köşeye geldiğinde herkesin evlere, mahallelere, topluluklara, okullara, istihdam yerlerine bakması ve istismarın önlenmesine ve çocuklarımızı ihmal etmeye nasıl yardımcı olacağına karar vermenin zamanı geldi.

Gerçek şu ki, çocuk istismarı ve ihmali yerel bir sorun ya da devlet meselesi değildir. Çocuklara kötü muamele ülke çapında bir sorundur. Irk, din veya inançla ayrımcılık yapmaz. Birinin fakir mi yoksa zengin mi olduğu umrunda değil, tüm sosyoekonomik seviyelerde gerçekleşir. Bir şekilde çocuk istismarı ve ihmali hepimizi etkiler.

Bu nedenle, ABD'de çocuk istismarını önlemeye nasıl yardımcı olabileceğinizi belirlemek için her birinize meydan okuyorum ve meydan okuyorum. İster topluluk mahallelerinizde yerel düzeyde çalışın, ister eyalet veya ulusal düzeyde daha büyük bir ölçekte çalışın, Nisan ayı boyunca çocuklara yönelik kötü muameleyi eğitmek, önlemek, raporlamak, durdurmak veya ortadan kaldırmak için bir yol bulun. Bir ulus olarak artık çocuklukta kötü muamelenin belirti ve semptomlarını görmezden gelemeyiz. Cehalet sadece çocuklarımızı incitir.

İnsanların kendilerinden daha küçük ve daha zayıf olanlara zarar vermesini engellemeliyiz. Çocuk istismarını önlemek için savaşırken, her çocuğun geleceği için savaşırız. Tüm çocuklar için savaşıyoruz. Bu siyah ya da beyaz bir mesele değil. Çocuklar her gün incinir ve ölür çünkü yetişkinler kendilerini veya birbirlerini kendi eylemlerinden sorumlu tutmazlar. Ayrıca, büyük insanlar küçük insanlardan daha güçlü hissederler. Bahse girerim eğer bir çocuk tacizcisi kendi büyüklüğünde birini seçtiyse, kıçlarını tekmelediğinde dururlardı.

Her gün çocuklar, özenle emanet edilen insanların elleriyle yaşıyor ve ölüyor. Her gece yetişkinler istismar mağduru olmanın etkilerinden çok sonra yaşamla mücadele ederler. Artık istismar edilen bir çocuğu bilmek ve hiçbir şey yapmayı seçmek kabul edilemez. Yaşamımızda çocukları korumaktan daha büyük bir sorumluluk yoktur. Marian Wright Edelman bir keresinde “Çocuklara karşı ayağa kalkmazsak, o zaman çok fazla ayakta kalmayız” dedi. Bir çocuğun yaralandığını bildiğimizde herkes bir tavır almalıdır.

Doğduğunuzu ve uyuşturucuya bağımlı olduğunuzu ve yaşamın ilk birkaç haftasında ağrılı fiziksel çekilme belirtilerinden geçtiğini düşünün. Yalnız karanlık bir odada, kıyafetlerinizde, çarşaflarınızda çarşaf bırakmadığınızı, günlerce kirli bir bez giydiğinizi, midenizin dehidrasyondan ve beslenme eksikliğinden ağrılı bir şekilde sıkıldığını, saatlerce ağladığını ve sonunda kimsenin gelmediğini düşünün. saf tükenmeden uykuda, sadece birkaç dakika sonra bu korku döngüsünü tekrarlamak için uyanmak. Bir bebeğin en temel ihtiyaçları ilk günlerde, haftalarda, aylarda veya yıllarda karşılanmadığında, bir bebek veya çocuk dünyanın güvenli bir yer olmadığını öğrenir. Bunun bir çocuk için ne kadar yalnız olması gerekir? Hiçbir çocuk hayatını bu şekilde yaşamayı hak etmiyor.

Seuss bize, "Kişi ne kadar küçük olursa olsun, bir kişidir."

Çocuklar bizim geleceğimizdir. Bugün dünyamızın sahip olduğu en değerli kaynağımız. Sağlıklı bir benlik saygısı ve benlik kimliği duygusu geliştirmek için çocuklar doğdukları günden itibaren beslenmeli ve yönlendirilmelidir.

Her çocuk sıcak bir yatağı, güvenli bir evi ve çevreyi araştırıp öğrenirken dikkatli bir bakıcıya sahip olmayı hak ediyor. Her çocuk kendini iyi hissetmeyi, birisinin söylemek istediklerini dinleyecek kötü bir gün geçirip geçirmediğini bilmeyi hak eder. Her çocuk, her yıl benzersiz benlik duygusunu ve o yıl başardıkları bireysel kilometre taşlarını kutlamak için bir doğum günü partisine sahip olmayı hak ediyor. Her çocuk sevilmeyi hak eder ve kendilerine şaşkına döner ve etraflarındaki kişilere ne kadar harika olduklarını ve ne anlama geldiğini anlattı. Ne yazık ki, bu bazı çocuklar için bir rüya; Gerçek şu ki, her çocuk besleyici bir ortama sahip olacak kadar şanslı değildir.

Çocuk istismarı en büyük trajedisi, bir çocuğun yaşamları boyunca karşılaştığı öz kimlik kaybıdır. Birisi müdahale etmeyi seçmediği sürece, çocuk ömür boyu anonimlikle karşılaşır. Çocuk istismarı bildirmek kolaydır. Ülke çapında çalışan 800 numarası var ve istenirse muhabir şüpheli çocuk istismarı bildirirken anonim kalmayı seçebilir. Suistimal edilen veya ihmal edilen bir çocuk biliyorsanız, lütfen 1-800-422-4453 numaralı telefondan Ulusal Çocuk İstismarı Yardım Hattını arayın.

Video Talimatları: How childhood trauma affects health across a lifetime | Nadine Burke Harris (Mayıs Ayı 2024).