Bir cenaze

• Mayıs Ayı 2, 2024

Hayatımızın bir döneminde, boşanma veya sevilen birinin ölümü nedeniyle olsun, hepimiz kayıp yaşayacağız.

Ölüme kaybettiğimiz kişi ölümcül bir hastalık ile aylardır mücadele ediyor olsa bile, tam olarak geçtikleri an her zaman bir sürprizdir.

Kabul etmek veya anlamak diğerlerinden daha zor olan bazı ölümler vardır. 90 yılı aşkın bir süredir bu dünyada olan büyük bir büyükanneyi kaybettiğimizde, ağrı, 3 yaşındaki bir çocuğun kaybedildiği kadar derin değildir.

Şeylerin doğal düzeninde; büyükanne ve büyükbabalarımız ve ebeveynlerimiz bizden önce ve çocuklarımız bizden önce vefat etmelidir. Peki ya bizimle aynı yaştaki arkadaşlarınız ve aileniz? “Kabul” zincirinde nereye düşüyorlar?

Bu hafta, çocukken büyüdüğüm ve oynadığım bir kuzenin bir trafik kazasında öldüğünü söyledim. Sadece 34 yaşındaydı. Bu haberi sindirmekte çok zorlanıyorum. Bunun bir kısmı çok genç olmasıydı. Bunun bir kısmı çok beklenmedik olduğu için. Ama bence en büyük kısmı onu uzun zamandır görmediğim için ve onu hala belinden geçen uzun, güzel saçlı bir çocuk olarak hatırlıyorum. Öldüğünü hayal bile edemiyorum.

“Ölü”. Bu kelimeyi kullanmadan önce birkaç paragraf aldı. Birçoğumuz bunu yapıyoruz; “ölü” ve “öldü” sözcüklerinden kaçının. “Öldürülmüş”, “geçti”, “onu kaybetti” ve benzer şekilde yumuşak örtülerden daha rahatız. Bunu neden yaptığımızdan emin değilim. Muhtemelen ölüm son bir sözcük olduğu için, onun sertliğini gerçekten kabul edemeyiz. Bu yüzden, kendimize bir son dünya olduğu gerçeğini hatırlatarak yumuşatmaya çalışıyoruz. “Ölü”, “son”, “geçti” demek, sevdiklerimizin bir yerde.

Katılmak üzere olduğum cenazeyi düşünüyorum. Sık sık “son saygılarımızı” ödediğimizi söyleriz, ama gerçek şu ki, cenaze ölenler için değil - geride kalanlarımız içindir. Biz olmadan devam eden bu kişiyi de seven başkalarıyla bir araya gelerek “veda” deme şansımız var. Konuşma ve anımsama şansımız, kuzenlerimizin Noel Arifesi sabahı büyükannemizin kahvaltısında nasıl bir araya geldiklerini ve daha sonra hediyeleri açtıklarını anlatan hikayeler paylaşmak için şansımız. Gençken Barbie bebeklerini nasıl karşılaştırırdık ve gençleştikçe makyaj kitlerini karşılaştırırdık.

Bir cenazede gözyaşları var ama sık sık kahkahalar da var. Bu zamanlarda gülebileceğimiz için şaşırdık, ama bunlar kalbimizde asmak istediğimiz anılar. Sevdiğin kişinin gittiğini yas tut, ama sevdiğin kişinin hayatta olduğu zamanları hatırla.

Seni özleyeceğiz Vi.